LP's nu nóg leuker...

Mijn oude platenspeler had last van ouderdomsverschijnselen. De aandrijfband was lichtelijk uitgerekt, waardoor ik alleen nog maar 33-toeren-platen kon draaien. Bovendien had de naald ook haar beste tijd gehad. Maar ach, het beestje heeft altijd goed zijn best gedaan. Ik heb hem jáááren terug van m'n oom gekregen, en hij had hem ook alweer een hele tijd. Volgens mij is ie wel 25 jaar oud.

Dus ik ben maar even op Marktplaats wezen zoeken. Mijn oog viel al gauw op een heel apart dingetje, van het merk Numark. In Apeldoorn nog wel, lekker dicht bij huis (i.v.m. ophalen). Een 'studio turntable', professioneel dingetje dus. Maar even geïnformeerd.

De vorige eigenaar had hem vorig jaar in een opwelling gekocht, om LP's op CD over te kunnen zetten. Er hadden twee LP's op gelegen, daarna is hij nooit meer gebruikt. De beste man had er destijds 675 euro (!) voor betaald. Ik mocht hem voor 75 euro (!!!!!!) overnemen.

Eenmaal in mijn bezit heb ik het apparaat natuurlijk gelijk aangesloten. Hmmmm, maar even kijken hoe dat klinkt. Want zo'n paradepaardje moet natuurlijk wel een superieure klank hebben. Eerst maar eens wat metal-platen gedraaid. 'Reign In Blood' van Slayer. Hm, ik hoor nog niet veel verschil met mijn vorige platenspeler eigenlijk. Daarna 'Thunder And Lightning' van Thin Lizzy. Eh, ik hoor nog steeds weinig verbetering...

Maar wat 'luistermuziek' dan. 'Wish You Were Here' van Pink Floyd. Al tijdens het intro van "Shine On You Crazy Diamond" schrik ik op en ga er eens goed voor zitten. Nu valt in één keer alles op z'n plaats. Wát een sound, wát een beleving! Ik kan het eigenlijk niet goed verwoorden wat dit met me deed. Als in een roes heb ik de hele plaat afgeluisterd. Hierna 'Crime Of The Century' van Supertramp. Hetzelfde verhaal, hetzelfde effect. Ook bij 'Sticky Fingers' van de Stones en het eerste album van Black Sabbath.

Ik was al gek van vinyl, nu alleen nog maar meer. Hoera!

...Met de complimenten van Uw onverwoestbare Ulk....

R.I.P. Kelly Johnson

Kelly Johnson 1958 - 2007

Former guitar player for the British all female band Girlschool.

Dit las ik vandaag, en het raakte me wel een beetje. Kijk, elke dag gaan er op de hele wereld mensen dood, en ook muzikanten hebben niet het eeuwige leven.

Maar als er iemand van één van je favoriete bands overlijdt, dan is dat toch apart. Vooral ook omdat ik haar tijdens de Europese tour van 1995 persoonlijk ontmoet en ook even kort gesproken heb. Net als de andere bandleden een erg vriendelijk persoon.

Ik heb 'Hit And Run', hun LP uit 1981 op de draaitafel liggen. "C'mon Let's Go" knalt uit m'n boxen. Wereldnummer.

Tot zover mijn eerbetoon aan één van de pionieres van de Women In Metal.

Rest In Peace, Kelly.

Lang leve de Kringloop!

Afgelopen vrijdag zette ik mijn TV aan. Tenminste, dat was de planning. Want toen ik de "Aan"-knop indrukte zei de TV "poef". En daarna niks meer. Het oude beestje (Vijf jaar geleden gekocht bij het Snuffelpaleis in Zutphen) had het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld.
De volgende ochtend ben ik naar de Kringloopwinkel in Zutphen gereden. Immers, ik kan me prima vermaken zonder TV, maar ik wil wel graag naar bepaalde programma's kunnen kijken. En daar stond ie. Een Audiosonic, dezelfde afmetingen als mijn vorige TV. Hij deed het prima. En dat voor maar 30 euro.
De jongen achter de toonbank zei dat ze niet vaak zulke mooie toestellen binnenkregen. En dat ie er net precies was neergezet. Dat maakte allemaal niet uit, hij was voor mij!
En nu staat ie in mijn woonkamer. Van mij!!!
Lang leve de Kringloop!

...met de complimenten van Uw onverwoestbare Ulk...

Vinyl

Het moest er van komen. Het zal ook eens niet over LP's gaan. Ik wou m'n collectie posten in mijn profiel, maar dat paste niet...
Dus verveel ik jullie er hier maar mee.

(En hier had ik ze allemaal staan, maar ik heb ze weer weggehaald omdat het toch te veel plaats innam. Bovendien denk ik niet dat het veel mensen interesseert.)

Mijn trots... Mijn passie... Mijn levenswerk. En het worden er nog elke keer meer!

...met de complimenten van Uw onverwoestbare Ulk...

Waldrock

Ook Waldrock was erg gaaf dit jaar. Obituary en Testament waren super, Destruction, Celtic Frost en Gorerotted ook gaaf. Verder: een gigantische modderbende. Hier wou ik het bij laten, maar niet zonder enkele sfeerfoto's:

Van boven naar beneden:

Met mijn Myspace-vriendinnetje Cindy, met Marloes, met Xavier en Cristian.

































...met de complimenten van Uw onverwoestbare Ulk...

Opdat jullie het niet vergeten:

Arrow Rock Festival

Zaterdag ben ik naar het Arrow Rock Festival geweest. Dat was eerder altijd in Lichtenvoorde, en dit jaar voor het eerst in Biddinghuizen. Dat is voor mij iets verder rijden, maar niet veel. Het programma zag er veelbelovend uit: Aerosmith, Scorpions, Thin Lizzy, Roger Hodgson (ooit de zanger van Supertramp), The Australian Pink Floyd Show, Europe... Daar moest ik dus heen.

Om 11 uur 's ochtends heb ik Roman en Sacha opgehaald en zijn we vol goede moed richting het Walibi Flevo-terrein gereden. Een half uurtje file (viel nog mee, ik las later dat sommige mensen 4 uur in de file hebben gestaan, sommigen zijn zelfs omgekeerd), maar we waren toch nog redelijk op tijd. Ik had nog geen kaartje, en ik kwam iemand tegen die er nog één over had. Dus voor 50 euro (normale prijs was 75 euro) was ik binnen.

Eerst maar eens even muntjes gehaald. 2,20 per stuk! Stelletje afzetters, maar goed, je moet wat. Aangezien ik chauffeur was zou het toch al geen zuipen worden, maar om tegenwoordig op een festival dronken te worden moet je behoorlijk in de slappe was zitten.

De eerste band die ik zag was Thin Lizzy. Ondanks het feit dat Phil Lynott al bijna 25 jaar dood is, en dus niet meedeed, was het erg goed. Gitarist John Sykes doet tegenwoordig de zang, en hij weet het stemgeluid van Phil behoorlijk goed te benaderen. Erg genoten van "Emerald", "Cowboy Song", "The Boys Are Back In Town" en "Black Rose", om maar een paar nummers te noemen. Super.

Hierna wou ik Roger Hodgson gaan bekijken, maar dat pakte iets anders uit. De beste man was neergezet op een véél te kleine locatie, geen doorkomen aan. Bovendien stond het geluid veel te zachtjes. Na twee nummers ben ik doorgelopen om een mooi plekje bij het hoofdpodium te zoeken. Hier zouden de Scorpions komen. Ik vond een heel mooi plekje pal aan de 'catwalk'. Goede keus, want ik kon de bandleden bijna aanraken. Geweldige beleving! Het optreden was ook erg gaaf. De juiste nummers werden van stal gehaald, en géén 'Wind Of Change'. Gelukkig.

Erg goed was ook The Australian Pink Floyd Show. Het was nét echt. Alle klassiekers kwamen voorbij. Hier heb ik erg van genoten. Europe stond op hetzelfde kleine kutpodium als Hodgson, die heb ik dus maar gelaten voor wat het was. Afsluiter was Aerosmith die, net als vorige week op Graspop, een geweldige set met alle klappers speelden.

Om problemen met files te voorkomen zijn we een half uur voor het einde weggegaan (het was toch dezelfde show als vorige week). Dan blijkt het voordeel dat je een ouwe bak hebt die een beetje kabaal maakt. Gewoon flink gassen, en brutaal zijn, dan laten ze je er wel tussen. Binnen een half uur waren we weg van de parkeerplaats. Toen ik al een half uur thuis was belde m'n broertje of ik ook zo vast stond op de parkeerplaats. Hehehehe...

Geslaagde dag, het was voor de verandering eens de hele dag droog. Aangename middagtemperatuur, en geen brandende zon in m'n nek. Goede muziek, redelijke sfeer... Ja, ik heb me prima vermaakt!

...Met de complimenten van Uw onverwoestbare Ulk...